Het grote avonturenboek is weer geopend.
Dit jaar iets compleet anders, We gaan een reis naar Nieuw Zeeland maken, even geen rijst meer als ontbijt,lunch en avondmaal, maar gewoon reizen naar een land met een westerse cultuur.Reizen in het land waar de Lord of the Rings Trilogy is opgenomen, we zijn erg benieuwd of we daar uberhaupt iets van tegen komen.Lamballen op Cathedral Cove
Hoe dan ook we hebben er zin in, en eerste stop over wordt bekend terrein (heerlijk toch nog aan de Lijst, uhh Rijst) HongKong, heerlijk.
Rugzakjes zijn bijna ingepakt, batterijtjes zijn opgeladen, Let GO!!
Tot later.
Zo na 2 hele lange vluchten, met aardige vertraging in HongKong, zijn we vanochtend eindelijk aangekomen in Auckland.Heerlijk.Nadat we de shuttlebus gepakt hebben vanaf het vliegveld, en onze rugzakken hebben achter gelaten in het hotel
, hebben we nog even een fikse wandeling door Auckland heen gedaan, zijn we nog even heerlijk in de haven geweest, waar we nog even lekker hebben gegeten, en hebben we ook nog even door Queen street geslenterd (lange winkelstraat) De Skytower zijn we maar niet ingegaan, dit omdat we al lang genoeg in de lcht hebben gehangen, en we graag even met beide voetjes op de grond wilde blijven.
Morgenvroeg gaan we de auto ophalen, en gaan we richting The Bay of Island (Paihia), we hebben er zin in.
Ps, de temperatuur is hier goed, zelf erg goed, Tis 26 graden met weinig wind, dus de eerste zweetdruppels zijn al gevallen en het de eerste bruine tinten zijn al zichtbaar.
Heerlijk ;;
Heerlijk hoor vannacht geslapen in tenminste normale houding (gestrekt in bed) dan 2 X 11 uur in een foetushouding door te brengen.Goed geslapen
Vanochtend eerst even ergens lokaal in de stad een broodje genuttigd, met een bak koffie, we kwamen ook nog een Denny's tegen (het favoriete ontbijtrestaurant van Mary in de US) maar we hebben de verleiding weerstaan.
Na het ontbijt hebben we de taxi gepakt naar de plek waar we de auto hebben gehuurd, de hele afhandeling is verder helemaal goed gegaan, en binnen no-time zaten we in de auto.Ondanks dat we het verschillende keren hebben meegemaakt, blijft het nog steeds even onwenning om het stuur aan de "verkeerde" kant te hebben, maar we hebben het overleefd.
De rit naar Bay of Islands is ronduit gewoon prachtig te noemen, deze Twin Coast Highway, leidt je door prachtige landschappen, over heuvels en diepe dalen, om dan vervolgens als slagroom op je toetje uit te komen in de Bay of Islands. Wat een plaatje, en wat een omgeving zeg. Onderweg hebben we verschillende dorpen aangedaan, hebben we nog heerlijk geluncht, hebben we prachtige stranden en baaien gezien.
Genieten hier hoor.
Om er te komen vanuit Auckland naar Paihia hebben we ongeveer 380 kilometers gereden, en dat zonder snelheidsovertreding (hopen we) of andere overtredingen. Toch best wel knap te noemen dit. Haha
;;
Vanavond nog even heerlijk buiten gegeten in een visrestaurantje uitkijkend hoe de zon ondergaat in de baai. Niks mis mee.
Vanochtend lekker even een ontbjtje gedaan in het hotel waar we nu zitten, althans ontbijtje, was toast met jam of jam met toast, maar das goed genoeg hoor.
Bay of Islands, erg ooie omgeving hier, dus wat gaan we doen vandaag, Zwemmen of naar Cape Reinga of 90 Miles beach of,of of, jezus wat een luxe probleem,zoveel te doen en te zien hier in de omgeving.
We hebben maar besloten om naar Opononi (leuk verhaaltje over een dolfijn hier),Waipuri Forest(enorme bomen) en Waitanga(historic site) te gaan. Lekker veel in de zon en buitenlucht doorgebracht. Tis hier trouwens rond de 26 graden, dus dat lekkere bruine kleurtje kom wel goed hoor.
Vanavond even lekker ergens een hamburgertje gegeten in Paihia, om daarna lekker op tijd naar bed te gaan. Morgen gaan we namelijk naar de Coromandel, en dat is ongeveer 480 kilometer rijden, en gezien de wegen hier, met al zijn bochten zal het dagvullend worden.
Ps het rijden gaat nog steeds goed hoor, nog geen rare situaties meegemaakt.
Vanochtend vrij vroeg in de auto gesprongen, dit omdat we vandaag een redelijk lange afstand moeten overbruggen om in de Coromandel te komen.
Onderweg enorm genoten van de rit en van de prachtige omgeving waar we doorheen zijn gereden. Ondanks dat het best wel erg druk was rondom Auckland, is de reis toch redelijk voorspoedig gegaan.
We willen ook een beetje op tijd aankomen in Whiatianga, dit omdat we hier ook de jaarwisseling hebben, onderweg hebben we nog een paar boodschapjes gedaan, en zijn we volledig voorzien van champie en bubbels om het het jaar 2016 in te gaan luiden.
Na een leuke en toch wel rustige jaarwisseling, met de nodige bubbels, chippies en nootjes, hebben we vanochtend ons ontbijtje gedaan
Helaas is het vanacht hier gaan regenen en stormen, dus helaas ziet het er niet erg rooskleurig uit, maar dat mag de pret niet gaan drukken nog een klein beetje beneveld van de alcoholische versnaperingen, zijn we na het ontbijtje (toast met Jam) de auto ingesprongen om naar Hehui te rijden.
Hehui is bekend om zijn prachtige kuststroken, en zijn schitterende rotsformaties, waarvan Cathedral Cove de bekenste is. De wandeling naar Cathedral Cove is leuk en zeker de moeite waard, dit ondanks we tot op het bot natgeregend waren,en ondanks zelfs de zeer opvallende maar effectieve gele ponchos. Het is in ieder geval prachtig om Cathedral Cove te doen, dus dat de onderbroek ook helemaal nat is geworden, geen enkel probleem.
Op de weg terug zijn we ook nog even gestopt bij Hot Water Beach, alleen wederom door het slechte weer was daar niet veel te doen. We hebben er nog wel in een leuk tentje (hot wave cafe) en heerlijke lunch gedaan.
Verdomme, vandaag weer zo'n hele slechte dag met heel veel regen en heel veel wind, beetje jammer, maar vandaag gaan we toch weer naar onze nieuwe bestemming, Rorotua. Hopelijk hebben we daar wel een beetje goed weer. oid
Onderweg naar Rorotua, zijn we uiteraard een paar keer gestopt, waaronder ook in Matamata, waar het orginele filmset is van Lord of The Rings, en waar vooral het dorpje Hobbiton geprojecteerd werd. Blijkbaar moest je dit van te voren boeken, want achter de verkooppunten hing een bordje , No seats available , maar gelukkig was er een alleraardigste dame die daar werkte, die voor ons gekeken had of er tickets vrij waren, gelukkig waren die er om 13:45 uur, doordat ze ons gelijk incheckte, konden we gelijk door naar de afrekenbalie, en dat afrekenen was toch wel even schrikken hoor, 52 euro (omgerekend) per persoon, slik ,slik slik.
Maar eenmaal op de set wat de pijn van het afrekenen vrij snel vergeten, en ondanks de regen was het daar erg leuk om rond te banjeren. Zo leuk om die hobbit huisjes te zien.Zeer leuk vooral als je de film(s) gezien hebt. Daarna door gereden naar Rorotua, omdat we eigenlijk wederom tot op het bot zeik en zeik nat waren geworden.
Hilarisch moment in het hotel, nadat we de kamer geboekt hadden, en de sleutel hadden gekregen met kamernr 386 (Ibis hotel dus groot) en nadat we de kamerdeur open deden, zaten er tot onze verbazing , vier chinese op het bed. Heb het altijd al tegen Mary gezegd, die chinesen nemen de hele wereld over, zelf onze hotelkamer.
Maar na wat onderhandelen bij de receptie is het toch allemaal goed gekomen, en bleken ze een vergissing gemaakt te hebben, en moest het kamernr 286 zijn. Eind goed al goed.
We hebben ook nog geprobeerd om naar het Mataki Maori Village te gaan, maar hier was het dus niet gelukt , want dit was dus echt vol, en daar konden we niet meer bij. Helaas, jammer. Morgen weer een dag.
Ps Wifi wordt op alle plekken redelijk geknepen, en hierdoor kunnen we de foto's niet uploaden, hopelijk lukt dat later deze week wel.
Vanochtend de gordijntjes open gedaan, en ja hoor weer regen, regen regen.Beetje jammer, vandaag maar door dan naar Toupo, wat een groot meer licht. Das hier niet zo heel erg vndaan, maar hopelijk is het daar wat beter weer.
de weg van Rorotua naar is ongeveer 83 km, maar we heben er toch de hele dag overdaan om er te komen, zo adembenemend mooie omgeving en uiteraard zijn we een paar gestopt, om wat vulkanische omgevingen en geysers te bekijken
Vooral de Wai-O-Tapu is er mooi om er doorheen te wandelen, want daar heb je ongeveer 20 tot 22 geysers in alle kleuren en maten. Eindelijk begon het in de middag ook weer een beetje op te klaren en werd het op sommige momenten droger, en kwam er ook heel flauw een zonnetje door, eindelijk na drie dagen regen, is die zon toch wel heel erg lekker. Onderweg nog ergens in een taverne gelunched, wat eigenlijk een lokale kroeg was, en na de redelijke maaltijd zijn we door gereden naar Toupo.
Motelletje waar we zitten is wel een erg aftands dingetje hoor, en het lijkt alsof de tijd hier stil heeft gestaan, maar ja het bed is schoon en de douche is goed..
Ook nog even naar een supermarkt geweest om wat boodschappjes te doen, om vanavond even een heerlijke provosorische maaltijd te maken.
Gelukkig toen we vanochtend wakker werden, en naar buiten keken, zag het weer er uit zoals we het graag wilde, lekker zonning.
In het motelletje hebben we eerst nog even zelf een ontbijtje gefabriceerd van toast, jam , jus de orange, en ja hoor een lekker stukje ham op de toast, Genieten hoor. Na het ontbijt zijn we de auto ingesprongen, want we hadden besloten om Lake Taupo, rond te gaan rijden, want we hadden gelezen dat dit een mooie route zou zijn, en aan deze route is ook nog een route gekoppeld, die rondom Tongariro National Park gaat. Dat de route mooi is, is inderdaad niet gelogen, de rit om het park en om het meer is inderdaad adembenemend. Rond 11 uur nog ergens een zelfmeegebrachte lunchje gedaan, langs de weg, waar het wel redelijk koud was hoor (rond de 9 graden)
In de middag hebben we nog een leuke wandeling gedaan op Mount Ngauruhoe, waar we net zoals naar boven zijn gelopen tot we de eerste sneeuw tegen zouden komen, dat is ook gelukt, maar het was wel een pittige klim hoor. Mooi en voldaan beneden weer aangekomen zijn we weer in de auto gesprongen en hebben de route met de auto naar Taupo verder afgemaakt.Onderweg zijn we nog gestopt bij het National War Museum, maar dat ging hoofdzakelijk over oorlogen die mij niet zo heel veel zeiden. Gallippo?, Oost Timor?, over de eerste en tweede wereldoorlog was niet zo heel erg uitgebreid, of was ons al bekend.
Het enige leuke van het motelletje was wel, dat elke kamer een eigen whirlpool had, en daar hebben we samen, na zo'n leuke intensieve dag, dankbaar gebruik gemaakt. PS, wees gerust, we zetten veel foto's op de site, maar deze zullen wij jullie besparen.
Oh ja, vandaag mijn eerste pakje sigaretten moeten kopen, hallo zeg 22 dollar, bijna 15 euro voor een pakje van 20 stuks. Zijn ze gek geworden hier.
Na vanochtend weer heerlijk genoten van het zelfgemaakte ontbijtje, zijn we redelijk vroeg in de auto gesprongen, dit omdat we vandaag naar Napier gaan, we hebben hier veel over gelezen, en omdat we ook hadden gelezen dat er onderweg niet zoveel bijzondere dingen te zien zouden zijn, wilde we dan maar zsm in Napier aankomen, om daar nog even wat te lanterflanteren.
Nou de weg van Taupo naar Napier(afstand 121 km) is wellicht voor nieuw zeelandse begrippen niet zo bijzonders, maar wij hebben er weer heerlijk van genoten. Tijdens deze 121 km rit, door heuvels, bergen, uitgestrekte grasvelden, zijn we 2 keer gestopt, een keer om een prachtige waterval te aanschouwen, en een keer om een lekker bakkie te doen, in een tentje exact halverwege, die overigens gerund werd door (haha) Chinezen. De romantiek is dan toch wel een beetje weg hoor, maar de koffie was erg lekker.
Nadat we in Napier zijn aangekomen, zijn we gelijk naar de Marine Parade gegaan, das een straat hoor en heeft niets met de Marine te maken.Maar stad Napier is adembenemend mooi, en heeft een enorme relaxte sfeer. De meeste gebouwen hier zijn na 1934, grote aardbeving, helemaal herbouwd, maar het is hier erg leuk om op je gemak rond te paraderen. Nadat we ook nog en flink stuk op de boulevard hebben gelpen langs de zee, hebben we als laatste Bluf Hill nog bezocht, die je een prachtig uitzicht geeft over de stad.
Tijdens de voorbereidingen van deze vakantie was Mary er achtergekomen dat de goedkoopste supermarkt in Nieuw Zeeland, Pak 'n Save is, en eindelijk, eindelijk zijn we er eentje tegengekomen, en hebben we daar de noodzakelijke boodschappjes gedaan. Of het veel goedkoper is weet ik niet dat laat ik liever aan de expert over. Haha.
Vervelend is wel dat door het slechte weer van de afgelopen dagen, uiteraard het mannelijke gedeelte van dit bonte reisgezelschap snot en snot verkouden is geworden. Hpelijk gaat de verkoudheid zsm weg, met de noodzakelijke lapmiddeltjes, en kunnen we zsm weer verder reizen.
Ondanks dat we vandaag dachten dat het zoals ze het in de Tour de France een overgangsetappe zou zijn, en dat het alleen maar een enorm stuk rijden zou zijn, hebben we vandaag inderdaad enorme afstanden overbrugd In totaliteit hebben hebben we 520 Km gereden, maar hebben we weer enorm genoten van de omgevingen, en van de de route die we hebben afgelegd. Orgineel zouden we dus van Napier naar Wellington rijden, en omdat we dus dachten dat er niet zo heel erg veel te doen was onderweg, hadden we het idee, om vroeg te vertrekken, om dan ook vroeg aan te komen in Wellington, nou, we zijn in Wellington aangekomen maar we hebben, buiten Cuba Street, eigenlijk niets gezien van Wellington.
De afstand van Napier naar Wellington is 325 Km, en onderweg na ongeveer 200 KM zijn we gestopt bij Mount Bruce, waar we heel veel wildlife konden zien , en vooral , waar we natuurlijk erg in geinteresseerd waren de Witte Kiwi.
Die witte Kiwi hebben we inderdaad gezien, en tot onze verbazing is dit eigenlijk best wel een groot beest, met een enorme lange spitse snavel. We hadden al natuurlijk een beeld hoe hij er uit zou zien, maar dat deze zo groot zou zijn, verbaasde ons best we. Nadat we nog even verder Mount Bruce zijn in gegaan, en daar verschillende bedreigende vogels hebben gespot, hebben we onze weg weer vervolgd naar Wellington.
We hadden al iets gelezen over Cape Palliser, en onderweg kwamen deze afslag ook idd tegen, en natuurlijk konden wij dit niet zo maar links laten liggen, want dit is namelijk het meest zuidelijke puntje van het Noordereiland.
Na ongeveer 100 km over allerlei c wegen, bergen en heuvels te hebben gereden, waren we er eindelijk aangekomen, en uiteraard, overbodig om te zeggen, de rit en de omgeving was echt geweldig.
Op de rotsen van van Cape Pallisser, wat een hele ruige kust is, hebben we nog hele leuke fotos kunnen nemen van heel veel pelsrobben, in allerlei vormen en maten. Vervolgens de rit terug gedaan naar Wellington, waar we vrij laat aankwamen, en nadat we een motelletje/hotelletje hadden gevonden in Cuba street, zijn we eigenlijk, nadat we uiteraard nog even geparardeerd hebben door Cuba street, en ook nog even snel gegeten hebben, vrij snel onze oren op een kussen gelegd, dit omdat we best wel moe en voldaan waren van de leuke dag, maar ook omdat we morgen erg vroeg ons bedje uit moeten, om hopelijk op tijd bij de Ferry te zijn.
Dus Wellington, Next time better luck.
Vanochtend redelijk vroeg opgestaan, (05:30 uur, alsaof het Nederland is hihi), om toch wel op tijd bij de ferry te zijn om in te kunnen checken, en om er uiteraard zeker van te zijn dat we wel mee konden.
Ach ja we benne en blijven Nederlanders he, altijd maar op tijd willen zijn, en ongeduldig. Haha
De Ferry hebben we idd ruimschoots op tijd gehaald, en de overtocht naar het zuidereiland, duurde ongeveer 3,50 uur, en nadat we bij het Zuidereiland aankwamen en door de Marlborough Sounds gingen waren, werd het eigenlijk pas mooi (je raak snel verwend)
Prachtig om te varen door de Marlborough Sounds, en wat een prachtige omgeving zeg, schitterend gewoon, en das gewoon genieten.
Nadat we in Picton waren aangekomen, en nadat we met de auto van boord waren gegaan, heben we de route Queen Charlotte Drive genomen naar Havelock, we hadden dit namelijk gelezen toen we ergens nog koffie zaten te drinken.
Deze route, die uiteraard weer adembenemend is, stuurt je redelijk door de Marlborough Sounds, en ook omdat het weer erg lekker is, was het natuurlijk weer enorm genieten. Onderweg zijn we zelfs nog gestopt om kersen te plukken (geld was op, dus we moesten wat bij gaan verdienen, haha).
Momenteel zitten we in een motel in Blendheim, en hebben er zelfs vanavond nog lekker gekookt, en hebben genoten van een lekker glaasje wijn (ja Wijn)
Genieten hoor.
Ps fotos uploaden van vandaag is want lastiger, wat op sommige plekken krijgen we maar max 50 mb aan data, en dat is voor al die fotos die wij maken, veels te weinig. Hopelijk zsm, want ze zijn erg mooi.
Nadat we eerst weer ons ontbijtje hebben gedaan, zijn weer op tijd vertrokken om naar Hanmere Springs te gaan rijden via Kaikoura.Helaas regende het vanochtend in Blenheim, en we baalde er wel een beetje van, omdat we bang waren dat dit de hele dag zou gaan duren. Gelukkig is dit niet zo geweest.Nadat we de route van Blenheim naar Kaikoura via prachtige wegen en heuvels hebben doorkruist, hebben we het dorpje Koikuara nog even verkend, dit dorpje ligt aan een prachtige baai met een schitterend uitzicht over de zee. In Koikuara hebben we nog gekeken of we met de boot mee konden gaan om walvissen te spotten (hier is Koikoura nml bekend om) hebben we besloten, nadat we de prijzen hadden gezien dit maar niet te doen, het kostte nml 145 dollar per persoon (ongeveer 100 Euro) en dat vonden we voor die 2,5 uur toch wel een beetje teveel, ook omdat er natuurlijk de kans is dat die walvis net boddschappen is gaan doen, en wij dan geen walvis zouden zien. Dan maar een keer een dagje dolfinaruim, daar zijn ook walvissen. haha.
Vanuit Koikoura hebben we de route naar Hanmere Springs genomen, wat een enorm lang stuk is door en over de bergen. Onderweg hebben we nog ergens een lunchplekje gecreerd, met een allerleukst uitzicht het dal heen.
Ook Hanmere Springs is een allerleukst dorpje op een hoogte van 385 meter. waar wonder boven wonder de temperatuur om zijn minst erg aangenaam is te noemen.Was het beneden aan de kust nog 22 graden, hier was het 33 graden, met veel zon, maar ook met heel heel veel wind. Maar goed uit te houden. Zo goed zelfs, dat we ergens in het dorpje wat fish and chips hebben gekocht, en dat ergens in de blakende zon in een park hebben gegeten.We zijn beide nadat we daar ongeveer 2 uurtje hebben gezeten al aardig verkleurd. Verder staat dit dorpje nog bekend om zijn kuuroorden, en historisch hospitals die werden gebruikt in WO1 en WOII om terug gekeerde soldaten die daar hadden gevochten weer op te lappen. Hotel waar we trouwens zitten heet Heritage, en is voor onze begrippen wel erg luxe hoor, maar is ook wel even lekker
Vandaag weer lekker vroeg vertrokken, om naar de Westkust te gaan van het Zuidereiland. De tocht was uiteraard weer prachtig te noemen, en leidde ons over prachtige heuvels en bergen.
Onderweg zijn we uiteraard een paar gestopt, waaronder ook bij een of ander oud goudmijn dorpje, Op het bordje stond 14 kilometer van de weg af, de weg naar dit dorpje was best wel spannend, dit omdat het over erg enge bergweggetjes ging, maar eenmaal boven was het in ieder geval de moeite waard. Een stuk verderop zijn we ook nog gestopt in het dorpje Ross, waar we een prachtige wandeling hebben gemaakt, door ook een oud goudmijn dorpje.
Momenteel zitten we in het dorpje met de prachtige naam Franz Jozef. Waarom, om dat de naam van het dorpje zo prachtig is, ja ook, maar ook omdat dit een goede uitvalsbasis is naar de 2 gletjers hier in de buurt, de Franz Jozef en de FOx.
Vanochtend vroeg de veters van de schoentjes gestrikt, en als eerste naar de Franz Jozef Gletsjer gegaan, om hier bij de gletsjer te komen hebben we een prachtige wandeling door het gebied gedaan van 2 uur heen , en 2 uur terug. Het weer was nog redelijk vanochtend en de tocht daar naar toe was ook redelijk rustig met mede-touristen. Nadat we de Franz Jozef hadden bezocht zijn, we richting de Fox Glacier gegaan. De tocht duurde ongeveer 1,5 uur heen en 1,5 uur terug.
WIj zelf vonden de wandeling naar de Franz Jozef leuker, maar de Fox gletsjer was toch wel beter te zijn, en bij de Fox , was het duidelijk een stuk kouder dan bij de Franz Jozef. Helaas is het overal vandaag wel redelijk bewolkt bovenin, dus helaas hebben wij Mount Cook (hoogste berg) en Mount Tasman (een na hoogste berg) nog niet mogen aanschouwen, dus hopelijk is het weer morgen een beetje opgeklaard, zodat we er alsnog foto's van kunnen maken.
En als laatste hebben we ook nog een prachtige wandeling gemaakt rondom Lake Matheson, wat echt enorm heuveltje op, heuveltje af was, maar prachtig was om te doen.
Nu zitten we lekker moe en voldoen op onze stoeltjes uit te puffen van de leuke actieve dag.
Vandaag weer een heerlijke trip door de prachtige westkust gedaan. Van Franz Josef naar Queenstown, wat ongeveer 325 km rijden is, maar waar we natuurlijk veel meer kilometers hebben gemaakt, omdat we niets wilde missen.
S'morgens hebben we gelukkig nog een paar mooie fotos kunnen nemen van Mount Tasman, helaas was Mount Cook nog steeds in de wolken verpakt, dus daar konden we helaas niets van zien.
Het eerste stuk van Franz Josef naar Bruce Valley, was hoofdzakelijk door de bossen en over de bergen heen, en van Bruce Bay naar Haast was het hoofdzakelijk langs de kust rijden, Bij Knights point hebben we nog een stuk over het strand gelopen, waar het er erg ruig uit zag, en waar we ook nog wat dolfijnen gespot hebben, drie kleintjes dus we hopen dat het een beetje gelukt is met de fotos. Vanaf Haast tot aan Wanaka, zit je gewoon in de auto met je mond open, en loopt je je te vergapen aan al het natuurlijk schoon wat je onderweg tegenkomt. Langs deze route die door Mount Aspiring National Park loopt, kom je ook heel veel wandelroutes tegen, en uiteraard konden wij het niet laten, om zoveel mogelijk bij deze plekken te stoppen om even de beentjes te strekken. Dit heeft wel een batterij aan prachtige fotos opgeleverd, en vooral de wandeling en de fotos van en naar de Blue Pools maakte enorm indruk. Schitterend gewoon.
Daarna vervolgd de weg zich langs 2 prachtige meren (lake wanaka en lake Hawea), adembenemend gewoon.
Moe maar heel erg voldaan zitten we nu in ons motelletje in Queenstown, waar we lang uit op ons bankje liggen uit te puffen van alle indrukken die we vandaag gehad hebben.
Trouwens als je vlak bij Wanaka aankomt, heb je ook de mogelijkheid om de Crwon Range Road te nemen naar Queenstown, die je door oude dorpjes en prachtige heuvels leidt, en als klap op de vuurpijl kom je uitkijkpunt waar je prachtig over Queenstown en de omliggende baaien kunt kijken.
Vandaag hebben we het bij een dagje Queenstown gehouden, en hebben heerlijk door het stadje geslenterd, en omdat ze er een starbuckie hadden, uiteraard even een lekker Caramel Macchiato gedronken. Het weer was redelijk, smorgens redelijk fris, Fleech truitje aan, en smiddag heerlijk warm in het zonnetje. In de middag zijn we ook nog met de Gondola naar boven toe gegaan, waar je een prachtig uitzicht hebt over de omgeving van Queenstown, en zijn prachtige baaien. Boven op de berg hebben we nog een wandeling van ongeveer 2 uurtjes verder naar boven toe gedaan, heerlijk om zo lekker door de bossen heen te lopen, en onderweg nog een moeder geit met zijn lammetjes tegen te komen.
Vanochtend weer redelijk om tijd vertrokken naar onze volgende bestemming Te Anua
Queenstown naar Te Anua is ongeveer een afstand van ongeveer 180 kilometer, maar we wilden ook nog van Te Anua naar Milford Sound gaan wat ongeveer 120 kilometer heen is , en weer 120 kilometer terug is.
Deze route is gewoon smullen, en de natuur om je heen is zo prachtig,onderweg zijn er verschillende stops, en dat je levert je prachtige uitzichten op, en ook prachtige fotos.Het is ook een hele ervaring hoor om met je auto (stuur aan de rechterkant) zo door de bergen heen te cruisen, en vooral de tunnel boven is een openbaring. Deze smalle tunnel gaat ongeveer 10 kilometer door een berg heen, 1 baans en geen verlichting in de tunnel. Erg leuk.
Momenteel zitten we in een allerleukst motelletje (?) in Te Anua, althans motel, we hebben hier een heel vrijstaand huis voor ons zelf, met keuken, huiskamer en aparte slaapkamer. Alsof we hier al wonen. Heerlijk, was het maar waar. Vanmiddag heb ik in Te Anua nog de boottocht naar Doubtful Sounds geboekt, die (zegt men) nog mooier en indrukwekkender dan Milford Sounds moet zijn.
Ben benieuwd.
Nou niets teveel gezegd hoor over Doubtful Sounds, de hele dag was indrukwekkend. Vanochtend vroeg in de auto gestapt om naar het dorpje Manapouri te rijden, om daar op de boot te stappen. De boot bracht ons in ongeveer 50 minuten naar de inhammen van de Doubtful Sounds, waar we op een bus stapte, die ons naar de andere kant van de berg bracht (ongeveer 10 km), helaas mochten we dat niet lopen, maar onderweg zijn we gelukkig nog een paar gestopt om wat kiekjes te nemen.
Daarna zijn we weer op een andere boot gestapt, waar we ongeveer3 uurtjes hebben gevaren door Doubtful Sounds, gelukkig was het weer redelijk tot goed, dus we hebben aardig op dek kunnen staan, en ook leuke foto's kunnen nemen. Rond 4 uur waren we weer terug in Te Anua, waar we nog even door het dorpje hebben geslenterd, en zijn daarna moe en voldaan naar ons huisje terug gegaan, waar we nog even lekker hebben gegeten. Morgen er vroeg weg, omdat we naar Stewart Island toe gaan.
Nadat we vanochtend nog even snel een ontbijtje hebben gedaan, de spullen weer in de auto hebben gegooid, de sleutel in het huisje hebben achter gelaten, zijn we om 7 uur gaan rijden, omdat naar Bluff toe moesten, wat ongeveer 195 km van Te Anua ligt.
Het weer is slecht, en het regent enorm, en de hele weg tot aan Bluff hebben we in de auto regen gehad, en best wel heel veel regen.We hadden de ferry naar Stewart Island om 11:00 uur geboekt, zodat we ruimschoots te tijd zouden hebben om daar te komen, maar ja de afstanden en de tijd zijn anders dan in Nederland, want we waren er om kwart over negen al, dus eigenlijk meer als ruimschoots op tijd, omdat er al een boot lag bij hetFerry station, heb ik ons maar ingecheckt, en kreeg daardor de mogelijkheid om de boot van half 10 te pakken.
De overtocht van Bluff naar Stewart Island duurde 1 uurtje, maar was ruig, het was al niet een al te groot bootje, en door het slechte weer was de zee best wel heftig, en waren de golven best wel aardig hoog, waardoor we aardig door elkaar geschud in Oban (Stewart Island) zijn aangekomen.Stewart Island is een groot eiland, maar er wonen maar ongeveer 400 man op dit eiland, en de meeste allemaal in Oban, of in de Halfmoon bay, wat eigenlijk het enige stukje bewoonbare gedeelte is van Stewart Island.
Nadat we naar Kaka Cottages zijn gelopen, waar we 2 nachten gaan overnachten, hebben we onze rugzakken gedropt in het huisje (prachtig mooi ingericht trouwens) en zijn we alvast een gedeelte gaan verkennen van Oban en de omgeving, en waar we ook een paar leuke wandelroutes hebben gedaan.
Tis hier trouwens niet mis, met het stijgings en daling percentage van de heuvels zeg, das steil naar boven of steil naar beneden.Het grootste gedeelte van Stewart Island is ook een national park, ivm zijn diverse vogels in de vrije natuur. Nou die zijn we vandaag in ieder geval al voldoende tegengekomen. Van Kaka tot Stewart Island Weka tot Nieuw Zeeland Duif tot Fantail tot Tui tot Albatross zijn wij vandaag tegengekomen.
Niet dat wij zulke ornithologen zijn hoor, er ligt gelukkig een boekje met fotos en uitleg over de vogels hier in ons huisje ;);) , maar het levert wel prachtige fotos op, laten we hopen dat we morgen nog andere fotos kunnen gaan spotten, als we de andere kant van het eiland gaan doen.
Enige waar we wel veel last van hebben zijn de sandflies, die krengen die prikken gewoon door je kleding heen, zelf als het regent, en rond de 11 graden is zoals nu.
Vandaag weer een heerlijke actieve dag gehad, en hebben we hoofdzakelijk de oostkust van Stewart Eiland verkent, en beklommen, want steil was het wel zeg, en de spiertjes in de kuiten hebben aardig wat overuurtjes moeten maken. Maar wel heerlijk gewandeld zeg, en weer veel gezien. Het weer is hier trouwens niet te voorspellen, zo loop je op een pad waar het enorm warm is, en ga je de hoek om dan regent het weer ineens, ga je de volgende hoek om, dan waait het weer ineens ontzettend. Niet te voorspellen, waardoor je het dus het ene moment erg warm hebt in je jasje, en het andere moment ben je blij dat je het aan het.
Zijn we nog volgels tegengekomen, jazeker, enorm veel, hebben we nog Kiwi's gespot, ja bijna, heben we nog dolfijnen zien zwemmen in de oceaan, uhhh ja bijna. Nee helaas hebben we dus van de laatste 2 helemaal niets gezien. Jammer.
Morgenvroeg pakken we de Ferry weer naar de overkant terug, en vervolgens onze reis naar Dunedin.
Trouwens, terwijl we zaten te eten vanaf, zat er gewoon een Kaka bij ons bij de voordeur, dus die hebben we maar een cherry tomaatje gegeven. Volgens mij vondt hij het niet lekker, want het ligt er nu nog.
Vanochtend om 8 uur de Ferry weer terug gepakt richting Bluff, deze overtocht was redelijk rustig, en het zeeetje was redelijk kalm, in Bluff de auto weer gepakt om Ivercargill nog even te verkennen.We hebben in ieder geval enorm genoten van Stewart Island, erg leuk eiland, vooral om je weer even lekker terug naar de basis kunt. Van Ivercargill zijn we eigenlijk gelijk doorgereden naar Dunedin, vandaag dus eigenlijk een echte overgangsetappe, onderweg hebben we ook niet veel gestopt, en hebben de 250 km eigenlijk rdelijk tot vrij snel overbrugt. We hadden er nog voor kunnen kiezen om naar de Catlins te gaan, maar we merkte dat we eigenlijk best wel een beetje vermoeid waren.
Dunedin vonden we eigenlijk alle 2 niet zo heel erg veel aan, tis een beetje een oude stad (niet leuk oud) en de Octagon was eigenlijk ook een beetje een tegenvaller, was ook heel erg rustig op straat, en de kroegen en restaurants waren hoofdzakelijk gesloten of erg leeg. In de avond hebben we nog wel ergens erg lekker gegeten, maar we zijn wel lekker vroeg naar bedje toe gegaan.
Wederom vandaag erg vroeg vertrokken, zelfs niet ontbeten, dit omdat we vandaag onze laatste grote afstand moeten overbruggen naar Christchurch van 380 km. Vanaf dat we vertrokken uit Dunedin tot aan Christchurch heeft het bijna de hele dag geregend, maar onderweg zijn we nog wel een paar keer gestopt om wat dingetjes te bekijken. En hebben we onderweg nog zeehondjes gezien, zijn we nog bij de maoroki stenen geweest (deze liggen in de zee, en zijn hoofdzakelijk perfect in ronde vorm) Onderweg zijn we ook nog gestopt in het stadje Oumara, wat een leuk stadje zeg, hoofdzakelijk zijn de gebouwen hier opgebouwd uit mergelsteen, wat natuurlijk mooie fotos opleverde. In dit stadje hebben zelf nog penguins kunnen spotten, dus die kunnen we ook weer schrappen van ons lijstje. Hihi
In Christchurch hebben nog rondgelopen in het gebied waar in 2011 de grote aardbeving is geweest, beide dachten we dat we er eigenlijk niet zoveel meer van zouden zien, maar zo rondlopen door het centrum, was het toch wel aardig te zien hoor , dat hier in 2011 iets heftigs is gebeurd.
We hebben s'avonds nog even de auto schoongemaakt, want die moeten we morgen inleveren, en eerlijk gezegd zag deze er aan de buitenkant er niet echt heel erg schoon meer eruit. Vliegveld is hier ongeveer 10 km vandaan.
Vanochtend om 7 uur in de auto gesprongen om op tijd naar het vliegveld te gaan, en om de auto in te leveren, dit ging allemaal redelijk voorspoedig, momenteel zitten we te wachten zodat we de vlucht naar Auckland kunnen doen.
Zo na een korte tussenpauze in Auckland, zitten we weer op bekend terrein, en zijn we inmiddels na een lange vlucht in HongKong geland, waar we drie uurtjes moeten wachten om de volgende 11 uur te gaan doen.
Vlucht was prima naar HongKong, en we hebben er zelfs een klein beetje geslapen. Op na de kou.Haha