Het gaat de vorm te boven. Luister en je hoort niets. Het gaat ieder geluid te boven.
Grijp ernaar en je krijgt geen houvast. Het ontstijgt ons begrip.
Deze vorm, dit geluid en dit houvast, we kunnen er niets mee.
Daarom zijn ze versmolten tot het ene.
De voorkant is niet oogverblindend, de achterkant niet donker.
Eeuwig beweegt het onbenoembare voort.
En keert terug in het niets.
De vorm zonder vorm, het beeld zonder beeld.
Het onbenoembare en onvoorstelbare.
Als je er aan begint, is er geen begin.
Als je het volgt, komt er geen eind.
Toch, als je weet hebt van de tijdloze Tao,
dan kun je omgaan met de werkelijkheid van het heden.
Het oude begin kennen, dat is de kern van de Tao.