Myanmar 2014

De voorbereiding
Zo eindelijk, vanaf nu nog drie weken, en dan gaat voor ons de reis beginnen, waar we al zoals naar hebben uitgekeken. Er waren wat kleine aanloopprobleempjes, maar die hebben we kunnen overwinnen. Grotendeels hebben we alles bij elkaar, en de visums zijn ook eindelijk binnen, dus we kunen gaan. De spuiten zijn gehaald, en de malariatabletten komen deze week ook binnen.

Eerste stop wordt Yangon via Kuala Lumpur.

Wij zijn ingecheckt, en hebben ons, nadat we door verschillende security checks zijn gekomen, weer opnieuw aangekleed. We gaan zo het vliegtuig in voor een vlucht van 13 uur naar Kuala Lumper. Heerlijk, zal veel snurken zijn.

Na een toch wel lange en vermoeide vlucht, zijn we in Kuala Lumpur aangekomen, om even 2 uurtjes te overbruggen, en dat lukt denk ik ook wel zo te zien, winkeltjes voldoende hier
Straks nemen we de vlucht naar Yangon voor 2,5 uur, en dan zijn we eindelijk in Myanmar.

Aangekomen in Yangon, waar het op het moment dat we het vliegtuig uitstapte, al het gevoel gaf dat het warm is, sterker nog, het is er bloedverziekend heet, en dat wordt dus wel even wennen voor.
temperatuur is ongeveer 33 graden, maar er is een enorme hoge luchtvochtigheid, tegen de 90%, dus de t-shirts worden enorm nat van de zweet. Heerlijk.
Nadat we in het hotel zijn aangekomen, hebben we ons omgekleed, en hebben toch nog een even een stevige wandeling in de omgeving gemaakt, en hebben ook nog even ergens lekker (op straat) gegeten, tijdens het eten voelde we ons wel
enorm aangekeken, maar ja das ook niet zo verwondelijker als je als enige 2 bleekzichten tussen al die Birmese en vooral (veel) indiers zit. Door de wandeling en de temperatuur worden de beentjes en lichamen toch wel redelijk afgebrand, dus lekker op tijd naar bed, om morgen weer fris en fruitig aan de tocht naar de Shewedagon te gaan beginnen, want daar hebben we wel een paar uurtjes voor nodig om dit helemaal te zien.

Vandaag een dagje City Jungle gedaan in Yangon, Allereerst zijn we vanochtend naar de Shewedagon Pagode, geweest. Dit is een enorm complex van temples en stoepa's en vooral de allergrootste Stoepa is erg indrukweekend om te zien, vooral als je al komt aanlopen dan zie je deze steeds groter worden.Binnen het complex is het en al pracht en praal, en het goud doet je gewoon pijn aan de ogen, vooral met deze temperaturen en scherp schijnende zon.We hebben het complex 2 keer (met de klok mee) rond gelopen, en zijn verschillende tempels binnen gegaan, ook om een beetje te schuilen voor de zon, maar ook om de voetjes een beetje te laten afkoelen. Zoals het gewoon is bij het betreden van dit soort complexen is het gepast om je schoenen uit te doen, en alle blootsvoets te betreden. Het gehele complex was dus betegeld met marmeren tegels, en de witte vielen gelukkig wel mee, maar ik kan je verzekeren dat de donkergekleurde tegels erg, (maar doen ook heel erg) warm waren, en helaas waren er eg veel donkere tegels, dus je had daar dus af en toe het gevoel dat je op een bloedheet strand liep.

Nadat we de Shewdagon voor een paar uur bewonderd hebben, zijn we noordelijke de stad ingetrokken richting het Inla meer, en hebben onderweg nog even lekker gegeten, in een of ander tentje. Bij het Inla meer hebben we nog even heerlijk op een terrasje gezeten. We hebben dit zelden meegemaakt in onze Asie reizen dat er een terras mogelijkheid was, dus we hebben er even lekker van genoten.

Via he Inla meer zijn we weer richting het zuiden gelopen, richting onze slaapgelegenheid. Onderweg zijn we nog mijn Boeddha tegen gekomen. Wat een indrukwekkend beeld is dit zeg, 70 meter lang, en het ziet enorm verzorgd uit. Wij zijn het zelfde beeld ook al eens tegen gekomen tijdens onze rondreis in Thailand, maar deze ziet er veel mooier en schoner uit.

Helaas waren we vergeten dat het in dit soort landen heel erg snel donker kan worden, want we moesten nog wel een redelijk stuk terug, en hebben ongeveer de laatste 2 uur in het redelijk donker rondgelopen, laat ik het zo zeggen, ook dit is een ervaring die ze niet meer van ons af kunnen nemen, en voor het thuisfront in Breukelen,Tiel en Nieuw Vennep, alles is nog heel, er is niet gebroken,verzwikt of ander scahaafwondjes opgelopen.

Vanochtend vroeg uit de veren gegaan, om na een redelijk ontbijtje, de allereerste stop in Bago te maken, wat ongeveer 80 kilometer van Yangon vandaan ligt. Deelnemen aan het verkeer hier is een openbaring, en hier geldt echt de wet van de sterkste,snelste en zwaarste verkeersdeelnemer, ongeloofelijk wat je hier allemaal kunt meemaken, en verkeersregels, die kennen ze hier niet,verkeerslichten (ja die zijn er) die op rood staan, daar lachen ze volgens mij om, en voetgangers die zijn hun leven hier niet veilig, menigmaal als we een kruispunt over moesten, deden we een wees gegroetje, en belde we elke keer voor de zekerheid Centraal Beheer, of onze polis echt wel dekkend was voor dit soort landen. In Yangon hebben we ook nog de militaire begraafplaats bezocht, waar de slachtoffers liggen van WOII.Erg groot een indrukwekkende plaats om er rond te lopen.

Bago zelf was niet zo heel erg veel aan, en dat hadden we ook wel gelezen, vandaar dat we daar maar een tussenstop hadden gepland. Ondanks dat men aangaf in de boeken dat het een rustig plaatsje was, was het er toch stervens druk en chaotisch. In Bago hebben we verschillende tempels en kloosters bezocht, echter wat ons hier heel erg tegen viel, was dat je als toerist entreegeld moest gaan betalen om binnen te komen. Nu hebben wij daar meestal niet zo'n problemen mee, als het entreegeld een beetje normale norm heeft, maar per keer zouden we Euro 10 pp moeten gaan betalen, en ja we zijn tenslotte zuinige hollanders dus dat hebben we niet gegaan, vonden we een beetje teveel van het goede. Jammer want we hadden gelezen dat de Shwe-tha-lyaung indrukwekkend was om te zien,dus die hebben we dan maar ook bekeken tussen de spijlen van het hek, helaas niet goed genoeg om er foto's van te maken. Grappig details was wel dat we tijdens onze rondgang bij de tempels, een paar keer dezelfde security gast tegen kwamen, die af en toe vriendelijk naar ons lachte en knikte. We hebben er maar geen aandacht aan besteed. Ook hebben we nog even rondgekeken in een monnikenklooster, en even gekeken hoe deze lui leven.In Bago hebben we nog ergens even lekker gelunched

Vanuit Bago hebben de tocht verder gemaakt richting Hpa-an wat ongeveer een tocht van rond de 300/350 km was. Niet zo'n hele spannende trip, en dit heeft ons ongeveer 5 uurtjes geduurd om aan te komen. In Hpa-an, zitten we nu in een soort bungalow park, wat er erg leuk uit ziet, en hebben daar een leuk appartementje.

Vandaag een superleuke dag gehad in Hpa-An, na eerst een ontbijtje te hebben gedaan, toast met jam, en jam met toast, hebben we het plan gemaakt om een rondje naar de bezienswaardigheden te doen hier. Om bij die bezienswaardigheden te komen, hebben we lokaal mannetje hier aangesproken, die ons een dagje zou gaan rond rijden, tegen een redelijke prijs van 20000 kyat, wat omgerekend ongeveer 20 euro is,en gelukkig sprak dit mannetje ook nog een beetje engels, wat dat is hier echt een groot probleem.Na alles goed met hem te hebben afgesproken, ging hij nog even naar zijn huis, om iets te regelen, en wij dachten dat hij met een ander vervoersmiddel zou komen, dan de scooter die hij bij had, maar helaas kwam hij met dit zelfde ding terug, waarop wij ons natuurlijk afvroegen of dat ding onze dikkkonten wel zou kunnen houden, omdat we dus met zijn drieen op zouden gaan zitten. Gelukkig was het geen scheurmonster en reed hij redelijk rust, of het kwam omdat dat ding niet harder kon omdat wij er op zaten, maar hoe dan ook is het wel een ervaring geweest, om met zijn drieen op dat ding door het verkeer heen te gaan, maar gelukkig hebben we het heelhuids en weliswaar met een houten kont beide ervan afgebracht. De bezienswaardigheden waren trouwens weer spectaculair om te zien, een tempel op een kleine rots in het meer, een tempel boven op een berg, en een tempel in een grot. De tempel boven op de berg hebben we overigens niet gehaald, want na ongeveer 350 treden te hebben beklommen, en nadat we zagen dat het ongeveer nog anderhalf uur klimmen was, hebben we de pijp maar aan maarten gegeven, want we hadden dus al ongeveer anderhalf uur geklommen en hadden het dus al vreselijk warm en benauwd, waardoor we dus maar weer naar beneden zijn gegaan, wat trouwens bijna net zo vermoeiend en goed voor de knietjes was.

Wel grappig om te vertellen, dat wij hier bijna zelf al een attractie op zich zijn voor de Birmesen, want iedereen die we op straat, of waar dan ook tegenkomt, glimlacht naar je, roept iets na je (geen idee wat ze zeggen), kijkt je aan, of wil met je op de foto.En je hebt erbij die het netjes aan je proberen te vragen, maar sommige doen het ook heel stiekem, of maken zelfs een filmpje als je voorbij loopt, we moeten hier elke keer hartelijk om vragen. OP een gegeven moment kwamen we bij de grot, toen we onze schoenen aan het aantrekken waren, zelfs een hele grote familie tegen, die dus ook graag met ons op de foto wilde. In eerste instantie werd een groepsfoto, en we dachten daarmee snel klaar te zijn, echter wilde ze ook nog individueel tussen ons in op een foto, aan de groepsfoto te zien, heeft dat dus wel een tijdje geduurd. Maar ja ik zeg maar zo, zij hun lol, wij onze lol.

Met onze local driver(geen idee trouwens meer hoe hij heette) zijn we ook nog naar een lokaal Birmees eetgelegenheid geweest, en hebben daar ook, hoe kan het anders, weer enorm lekker gegeten, echter kon je alleen maar kiezen tussen pittig en erg pittig. Ondanks dat wij ervoor kozen om dan maar pittig te pakken, was het voor ons toch wel erg pittig, ik dacht dat ik er wel goed tegen kon, maar zelf ik vond het too much, en Mary had het helemaal niet. Maar zoals een goed hollandsche boer betaamt, wel netjes je bord leeg eten, en dat hebben we dan ook maar gedaan, welliswaar met de hulp van de nodige flessen water, en de blikjes Coca-Cola.

We hebben na het eten nog een pagode bezocht, en moe en voldaan heeft onze lokale formule 1 driver, ons weer veilig en wel bij ons appartement gedropt.en hebben we hartelijk van elkaar afscheid genomen. We weten het niet helemaal zeker, maar we hebben het vermoeden dat we maar in de buurt van het appartement moeten blijven, omdat daar de luxe van een normale toilet is. Haha

Vandaag de reis naar Kyaikto, oftewel de startplaats om naar de Golden Rock te komen. Maar eerst vanuit Hpa-an nog een klein stukje zuidelijk gegaan om de Bayin Ngi-grot te bezoeken. Dit is een grot die men kan bereiken via een erg steile trap van ongeveer 200 meter waarna men bij een druipsteen grot komt die ongeveer 300 meter diep is en helemaal vol staat met Boeddha beelden, en bij de grot zijn ook nog 2 waterbekken die worden gevoed door warmen bronnen uit de berg. Helaas hadden we op dat moment net niet ons gele speedootje en badpak bij, anders hadden we natuurlijk wel even een flinke duik genomen.

Na een uurtje of vier reizen zijn we in Kyaikto aangekomen, en hebben daar eerst nog gelunched in een lokaal tentje, aan de prijzen te zien, merkte je gelijk dat we een toeristische trekpleister zaten, want die waren het dubbele als in Hpa-an, maar voor ons Nederlanders kost het eigenlijk nog steeds belachelijk weinig. Een goede lunch zoals we het vanmiddag hadden, was ongeveer 13 euro.

Na de lunch hebben we tocht naar de opstapplaats om naar boven te gaan gezocht, en vrij snel gevonden.Alleen de tocht naar boven in zo'n grote vrachtwagen, hutje mutje volgestouwd, tussen heerlijk ruikende birmesen, is al een openbaring op zich. Je betaalt voor de tocht naar boven toe, omgerekend 2,5 euro en dat is het geld meer dan waard, een gemiddelde attractie in six flags met al zijn rollercoasters is simpelweg een lachertje, en dat doe je met 2 vingers in je neus. Echt alle lichaamsonderdelen, en inwendige organen zijn door de tocht van ongeveer 45 minuten wel op zijn minst 1 keer van hun orginele plek af geweest. Na dus redelijk door elkaar geschud boven te zijn gekomen, zijn we eerst naar onze slaapplaats toe gegaan, om even alles weer tot rust te laten komen.

De Golden Rock, wat een van onze hoogtepunten moest zijn van onze reis, was mooi en leuk om te zien, maar het was het toch net niet. Het ziet er indrukwekkend uit, hoe zo'n steen balanceert op een andere steen , maar wij hadden het beide toch groter verwacht. Het geeft wel inderdaad een mysterisch aanblik als je er zo naar toe loopt, alleen wat wij beide erg jammer vonden, was de omgeving erom heen, dit deed een beetje aan een pretpark denken, maar dan wel eentje van zeer slechte kwaliteit. Wellicht had het ook wel een beetje met het weer te maken, want (voor het eerst nu) het was boven op de berg,regenachtig en mistig, en met regenachtig bedoel ik eigenlijk dat het met bakken te gelijkertijd naar beneden kwam, echt ongelofelijk hoeveel water massa er toch naar beneden kan komen.

Morgenvroeg gaan we de tocht met de vrachtwagen weer naar beneden doen, dus ik denk dat het een heel, heel licht ontbijtje wordt.

Vandaag een beetje een overgangsdag, niet echt veel leuke bijzondere dingen meegemaakt. Vanochtend om 05:30 uur opgestaan, om zoals ons geadviseerd werd, te gaan genieten van de mooiste zonsopkomst van birma echter hadden wij de pech dat het heel erg mistig was, zodat we dus niets konden zien, we nemen het maar voor lief dat het inderdaad erg mooi is. Na het ontbijt, zijn we naar de busterminal gegaan, om de vrachtwagen naar beneden te nemen. Nu zijn wij beide niet zo heel erg groot, maar voor Birmese begrippen zijn we toch wel lang, dus om een plek in de vrachtwagen te bemachtigen geldde de wet van de sterkste en de grootste, dus uiteindelijk was het ons gelukt om 2 plaatsjes te kunnen bemachtigen. De rit naar beneden was weer een leuke ervaring, en gelukkig niet zo heftig als gisteren.

Vanuit Kyaikto hebben we de reis richting Toungoo gestart, en zijn onderweg nog door een lokaal dorpje gelopen. Je zou er eens leven zeg, in huizen op palen, met al dat smerige water om je en onder je. Niet te geloven.

Dit rit naar Toungoo heeft ongeveer 5 uurtjes geduurd, en hebben daar een hotelkamer gepakt.Wij hadden gelezen dat Toungoo niet zo heel erg spannend zou zijn, maar eenmaal lopend door het dorp hadden we beide al vrij snel het gevoel dat het hier niet goed voelde, en dat het geen plek zou zijn waar we vrij zouden blijven. Op straat werden we ook steeds constant aangesproken, en maakte men wilde gebaren naar ons, maar dan toch wel op een manier dat je wel vrij snel in de gaten had, dat het ook inderdaad niet vriendelijk bedoeld was, ook als de mensen je hier aankeken, keken ze ook met een enorme boze blik.S avonds hebben we nog geprobeerd om ergens een normaal eettentje te vinden, en ook dat is niet gelukt, normaal zijn we niet zo heel erg kieskeurig in de keuze van een eetplek, echter ook dit voelde nergens goed aan, en durfde we beide niet ergens te gaan zitten. Gelukkig hadden we nog wat Sultana's bij, dus hebben we hiervan maar een overherlijk diner van gemaakt.

Morgen bij het krieken van de dag en als de oogjes open zijn, maar zo snel mogelijk weg hier, in de hoop dat het eenmalige iets is wat we vandaag hebben meegemaakt. Maar ja ik zeg maar zo, ook dit moet je een keer meemaken.

Vandaag de rit van Toungoo naar Kalaw gemaakt, wat ongeveer een rit van ongeveer 600 km is.Ondanks dat de slaapgelegenheid in Toungoo niet iets was om over naar huis te schrijven, hebben we het toch gewaagd om vanochtend een ontbijtje te nemen daar, wat uiteraard weer toast met jam of jam met toast was. De mannelijke kant van dit bonte reisgezelschap had ondanks dat het een simpel ontbijtje er toch de hele dag last van, en is vandaag redelijk ingewijd in het Birmese ritueel om de toilet te bezoeken, het maakt niet uit waar je het doet, als je het maar kwijt bent, en dood aan de gladiolen, het lucht elke keer wel weer op.

Reizen binnen Birma is toch nog niet zo heel erg vrij en gemakkelijk, omdat we vandaag toch wel erg veel politie zijn tegen gekomen, die regelmatig onze paspoorten wilden zien, en constant tegen je aan het brabbelen waren, waar we uiteraard niets van begrepen, maar het uitdelen van wat sigaretjes met wat zlotties (zo noemen wij de lokale munteeinheid) doet wonderen en waardoor we toch wel elke keer wel weer door konden. Een echt veilig gevoel geeft het niet maar de vrouwelijke kant van dit bonte reisgezelschap had dit vroeger voldoende meegemaatk in al haar reizen naar het marrokaanse achterland, en zo zie je maar weer in elke land doet een glimlach veel, maar zlotties doet wonderen.

De reis naar Kalaw heeft doordoor wel heel erg lang gesuurd voor ons vandaag ivm het constante oponthoud.

Regenen in Zuid oost Azie weten we dat dit heel erg goed kan, en dat hebben we aan het eind van de dag ook wel meegemaakt, echt complete rivieren kwamen naar beneden, wel heel erg mooi om te zien, maar het duurde wel erg lang. In Kalaw hebben we wel een prachtige lokatie om te overnachten, en dat is op de top van een heuvel, met een prachtig uitzicht over de stad Kalaw.

Vanavond had wederom de mannelijke kant van dit bonte reisgezelschap een beetje last van een koortsaanval, dit omdat ik toch wel last begon te krijgen van het enorme temperatuur verschil, van 33 graden beneden tot 18 graden boven met een enorm vochtig gevoel. Maar gelukkig trekt de medicijnvrouwe van dit gezelschap haar noodkoffertje open, en komen er wat lapmiddelen uit, zoals paracetemol.

Na een vrij onrustige nacht met enorme zweetaanvallen en ijlmomenten, is de mannelijke kant van dit reisgezelschap er toch redelijk doorheen gekomen, en hebben we de koortsaanval gelukkig kunnen verslaan. Gelukkig maar omdat we vandaag net juist een trekking hadden gepland, met een lokale gids, om enkele dorpen te gaan bezoeken rondom Kalaw.

De trekking vandaag was erg leuk, maar toch best wel heftig, en dat hadden we ook wel een beetje verwacht, omdat het hier geen heuveltjes zijn zoals we in Limburg gewend zijn, maar echt hele lange steile paden naar boven toe. Zo leuk zijn als de Tour de France hier eens een keer zou beginnen, want dan is het gelijk de eerste week al tijd wie de sterkste zijn. De lokale gids die we hadden was leuk, geen idee meer hoe hij heette, maar hij sprak redelijk goed engels en vertelde ook veel van de regio waar we doorheen liepen. Onderweg hebben we ook nog even gestopt in een dorpje waar we bij mensen thuis thee hebben gedronken, en waar Mary nog even een verkleekpartij heeft gedaan, met kleding van de paluang, dit is een zo'n minderheids groep in Birma.

Aan het einde van de tocht hadden we toch wel beide het gevoel dat de beentjes goed gestrekt waren, want we voelde toch wel wat vermoeidheid optreden.Dus de rest van de avond maar lekker een beetje chillen en genieten van het uitzicht wat we hebben hier vanuit onze kamer.Internet is echter hier een drama, het doet het meer niet dan wel, maar daar raken we ook wel gewend aan nu.

Vandaag begonnen aan onze 2 daagse trekking door de bergen van Pindaya, waar we eerst nadat we vanochtend vanit Kalaw zijn vertrokken , ongeveer 2 uurtjes later zijn aangekomen, bij ons hotel waar we morgenavond blijven slapen. Daar hebben we onze grote rugzakken achtergelaten, en nadat we de gids voor de aankomende 2 dagen hebben ontmoet (wederom zijn naam vergeten) zijn we begonnen met de tocht.

De tocht in de bergen van Pindaya is in een woord te beschrijven, Waanzinnig, schitterende omgeving, alleen we zijn vandaag beide wel duizend keer dood gegaan, het stijgingspercentage van de de paden die we gelopen hebben waren echt niet normaal, en enorm steil, maar we hebben ze overleefd. In de middag hebben we in een dorpje nog een bij mensen thuis, nog een lokale lunch gedaan, die wederom erg lekker smaakte, en voor ons op dat moment ook wel even nodig was, om weer even aan te sterken.

Na de lunch hebben we onze tocht naar boven weer voortgezet, maar helaas hadden we een beetje de pech dat het begon te regenen, en waardoor we onze allercharmanste regencapjes maar hadden aangetrokken, maar door de regen werd onze kleding wel steeds vuiler en vuiler, maar het maakte de omgeving er niet minder mooier op, en het lopen naar boven toe, ging iets beter als vanochtend.

Rond 5 uur in de middag kwamen we boven aan in een klooster waar we de nacht zouden doorbrengen. In het klooster samen met wat lokale bevolking en de hoofdmonk wat thee en koekjes genuttigd, en wederom is dat samen zijn weer erg leuk, ondanks dat ons Birmees redelijk slecht is, en hun engels hetzelfde is als ons Birmees, hebben we toch redelijk veel zitten lachen met elkaar, want met handgebaren kom je beide toch erg ver. Erg gezellig

Rond 7 uur hebben we een avondmaaltijd genuttigd, in een of ander houten hutje net buiten het klooster. De meeste dorpsmensen en monniken gaan daar meestal rond 9 uur slapen, maar omdat we toch wel heel erg moe zijn van de wandeltocht hebben wij om 8 uur ons slaapplekje maar opgezocht.Het leuke van deze slaapplaatsen is, dat er in de tempel 2 dunne matrassen op de grond liggen met wat dekens eroverheen, en om de slaapplaatsen is een groot doek gespannen, zodat we toch nog een beetje privarcy hebben.

Vanochtend om 5 uur al wakker geworden, na toch niet zo'n geweldige nacht slapen in de tempel, maar voldoende genoeg om toch weer uitgerust de dag te beginnen. Uiteraard weer een simpel ontbijtje genuttigd in het houten huisje vlak bij het klooster, maar daar moesten we toch wel een beetje mee opletten, want ondanks de goede bedoelingen kregen we toch beschimmelde toast, dus het ontbijtje was wel heel erg licht vanochtend.

Rond 8 uur hebben we onze trekking weer voortgezet, en vandaag zouden we ,buiten een paar keer klimmen, hoofdzakelijk een afdaling doen, om weer in Pindaya te geraken. Omdat het gisteren toch wel flink geregend had, was het afdalen op sommige stukken ook een redelijke uitdaging, en spek en spek glad.Maar we hebben het allemaal overleefd, en rond 1 uur zijn we beneden in het dorpje Pindaya aangekomen. Dus wederom voor het thuisfront in Breukelen, Tiel en Nieuw Vennep, er is niks verzwikt,gescheurd, beschadigd of gebroken, we zijn heelhuids beneden aangekomen, alhoewel er soms we spannende momenten waren.

Bij het hotel aangekomen, hebben we ons eerst even lekker gedoucht, want na 2 van deze dagen voel je jezelf toch wel vies en vuil, dus dat douchen, voelde alsof we herboren waren.

Vanavond nog even lekker gegeten in een restaurant vlak bij het hotel, en dan straks weer even lekker in een "normaal" bedje slapen.

Vannacht heerlijk in ons bedje geslapen, en nadat we een ontbijtje hebben gedaan, zijn we redelijk vroeg naar de Pindaya grot(Shwe Umin grotten) gegaan, wat niet zover van ons hotel was, Deze grooten kan je bijna niet over het hoofd zien daar deze prachtig tegen een bergwand zijn opgebouwd. Was echter wel een hele (trappen) klim om boven te geraken, maar eenmaal boven wordt je beloond voor gedane werk, en beland je uiteindelijk in een grot waar ongeveer 10.000 Boeddha's staan, we hebben ze niet geteld, maar geloof ons het zijn er wel erg veel, en de grot in ongeveer 600 meter diep, dus hierdoor heen lopen is weer erg indrukwekkend.

Vanuit Pindaya zijn we richting Nyaungshwe gegaan, wat de toegangspoort is naar het Inle meer. Morgen gaan we het meer op (20 X 16 KM) en hiervoor hebben we vandaag een boot gereserveerd).

Vandaag een heerlijke dag rond gebracht op het Inle meer, die we in een typische Birmeese boot hebben bevaren.Op het meer is het heel erg leuk om te zien hoe de lokale vissers zich voortbewegen, zij roeien namelijk met hun benen en niet met hun armen, zodat ze hun armen kunnen gebruiken om de netten uit het water te halen. Helaas is zo'n boottocht die je boekt ook wel redelijk gekoppeld aan een stukje commerciel gebeuren, waardoor je dus genoodzaakt bent om bepaalde dingen te bezoeken, die eigenlijk niet zo heel erg interessant zijn, maar we hebben er gewoon aan meegedaan. We hebben een goud en zilver smid bezocht, boot makerij, een sigaarmakerij en een weverij, in de deze weverij schrokken we wel heel erg van de gevraagde prijzen voor een sjaal. Een sjaaltje wat daar gemaakt werd van pure zijde, met verschillende kleuren, daar werd gewoon zonder blikken en blozen 200 dollar voor gevraagd, dus die hebben we dan maar weer netjes opgevouwen en vriendelijke terug gegeven.Ook hebben we we nog ergens een lokale markt bezocht in een of ander dorpje.

Maar vooral het varen op het Inle meer was een enorme leuke ervaring, en we hebben er toch een redelijk dagvullend programma aan gehad, wat we stapte op de boot rond 8 uur, en waren weer rond 17:00 uur terug in het dorp waar we slapen. Voor het geld hoef je het niet te laten, want een prive bootje huur je voor ongeveer 25 euro voor de hele dag. Niet slecht toch?

Vandaag niet zo'n hele spannende dag gehad en de tijd hoofdzakelijk doorgebracht met het reizen van het Inle meer naar Mandalay. Deze reis heeft ongeveer 8 uurtjes geduurd, en het was saai. Zo saai dat we nu in het hotel in Mandalay zitten, en beide echt doodop zijn van het reizen en niks doen.

Vandaag een dagje City Jungle trekking gedaan in Mandalay.Ons hotel waar we zitten is ongeveer een kilometer of acht van de bezienswaardigheden af, dus hebben we maar besloten om dat stuk te gaan lopen. Hiermee konden we dan ook gelijk gebruik maken om eens goed de stad te leren kennen. Wat een smerige vieze,gore en drukke stad in Mandalay, heel anders als Yangon waar wat meer een relaxte sfeer hing, maar in Mandalay is alles goor en druk. Een straat over steken doe je hier niet zomaar, want er komen duizenden scooters op je af,gelukkig hebben we hier al wa ervaring mee opgedaan in Hanoi en Saigon, dus we zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen vandaag.

Als eerste zijn we naar Mandalay Hill gelopen, het was trouwens vandaag een bloedhete dag, en de tempratuurmeter stond op 35 graden. Bij Mandalay Hill zijn we begonnen aan het pelgrimspad, wat een pad is van 1791 treden naar boven toe om op de top de geraken. We hebben hier onze tijd voor genomen om boven te komen, ook omdat alles blootsvoets gedaan moest worden, en dat is voor ons dan toch nog wel een beetje wennen. Boven op de top aangekomen heb je een prachtig zicht over de verre omgeving van Mandalay, en zijn we een tijdje op de top gebleven om ervan te genieten.

Via een ander pad zijn we (nog steeds blootvoets) naar beneden gedaan, en hebben we eerst nog wat rond gekeken in de kraampjes onder aan de berg. Daarna zijn we naar de Kutho-daw Pagode gegaan, waarvan me zegt dat het het grootste boek ter wererld is Hier staan namelijk 729 kleine pagodes, met 1 grote gouden pagode in het midden, in elk van deze kleine pagodes staat een grote marmeren plaat waarin een onderdeel van de tipitaka genoteerd staat, en als deze marmeren platen bij elkaar , maakt het het grootste boek. Na het bezoek aan de pagodes en Mandalay Hill, hebben we een rondje gelopen rondom het koninklijk paleis, maar we vonden het beide niet waard om hiervoor entree geld te betalen.Aan verschillende foto's te zien was het namelijk ook niet veel. Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel waar we moe en voldaan van de dag onze beentjes te rusten hebben gelegd.

Zoals ik al schrijf, de rest van Mandalay is echt niet de moeite waard om te bezoeken, omdat het te smerig en vuil is. Jammer want we hadden ons er iet meer van voorgesteld.

Vandaag van Mandalay naar Monywa, wat zo'n 135 kilometer van Mandalay vandaan ligt. Onderweg zijn we nog gestopt op het Ave (Inwa) eiland te bezoeken.Op dit eiland staan wat oude ruines van het vroegere koninkrijk Inwa. Het rondje op dit eiland hebben we met een ouderwetse paard en wagen gedaan, en zijn over veel hobbelige wegen gegaan, en hebben alle bezienswaardigheden hiermee gezien. Om trouwens op het eiland te komen,moet je trouwens wel even met een klein "veerbootje" de rivier over, en leuk om te zien dat ze zelfs zo vindingrijk zijn om ook hun scooter mee te krijgen naar de overkant.

Vlak bij Monywa hebben we het Boditatuang pagode bezoch, waar een levensgroot Boeddha beeld staan van 80 meter hoog, en het leuke van deze is dat binnen in het boeddha beeld helemaal naar boven toe kunt klimmen, en dat konden wij dus niet aan ons voorbij laten gaan, het was een flinke klim, en helaas waren ze in het hoofd van de boeddha met werkzaamheden bezig, dus konden we maar helaas tot de schouders komen, maar de klim naar boven was het meer an waard, daar er onderweg voldoende te zien was. We hebben daarna ook nog het Sambuddha kat kyaw pagode bezocht, wat ook een erg indrukwekkende pagode was, om er omheen en er in te lopen.

Doordat we redelijk laat op onze slaapplaats waren, hebben we het er vanavond maar op gewaagd om in zo'n straattentje te eten hier in Monywa.Het eten smaakte goed, en we moesten belachelijk weinig voor betalen, omgerekend 1.60 euro pp, maar we zijn beide wel bang dat we voor 20 Euro Immodium moeten gaan slikken vanavond, maar dat zien we dan wel weer.

Vanochtend in Monywa, weer redelijk vroeg opgestaan, zodat we nog een paar dingen kunnen gaan bekijken in de deze omgeving. Allereerst zijn we naar Shwe ba Daung groten gegaan, wat ten westen van Monywa ligt op ongeveer 20 kilometer. In deze grotten kan je rondlopen en overal zijn Boeddha's uit de muren gehakt, volgens de overlevering zouden het er 444.000 zijn, dus wij hebben ons maar beperkt tot het bewonderen van deze grotten van ongeveer 3 uurtjes.Maar het ziet er wel indrukkwekkend uit om dit allemaal te kunnen aanschouwen.

Terug in Monywa hebben we nog ergens heerlijk gelunched op een eilandje, en hebben we daarna de reis terug richting Mandalay aangevangen.Onderweg zijn we nog gestopt vlak bij Sagaing om de indrukwekkende Kaung-hmu-daw pagode van dichtbij te aanschouwen. Deze pagaode is 1 van de weinige pagode in Birma waar geen punt of parasol op staat, en van afstand lijkt het een grote borst die in het landschap op doemt. Vanuit hier zijn we verder gegaan richting de U Bein brug in Mandalay, wat de langste teakhouten brug te wereld is, van 1,2 km, en we hadden gelezen dat je hier een prachtige zonsondergang kunt aanschouwen, en daar is niets van gelogen, er mooi om er overheen te lopen, en inderdaad ook erg mooi om de zonsondergang vanuit deze brug te zien. Het was er echter wel erg druk, maar dat hadden we ook wel verwacht.

Vanuit de U Bein brug zijn we naar een hotel in Mandalay gegaan, daar we morgenvroeg erg vroeg bij de boot moeten zijn, die ons naar Bagan brengt.

Vanochtend om 6 uur waren bij de boot, die ons in 8 uur tijd zou varen over de langste rivier van Birma,de Ayeyarwady naar Bagan. De bootreis was heerlijk en we hebben tijdens de bootreis heerlijk genoten van het zonnetje en van de omgeving die we om ons heen zagen.Vooral de aankomst bij Nyaung U (dorpje vlak bij Bagan) was indrukwekkend omdat je hier al een goed aanblik kreeg van enkele tempels en Pagodes.We zitten nu heerlijk in een hotelltjes met zelfs een zwembad erbij, we zijn er echter nog niet ingedoken, wellicht morgen?

Omdat we nu in Bagan zitten, zijn we vanochtend weer lekker vroeg opgestaan, om iets te maken van de dag. Na overlegd te hebben hoe we het beste het gehele gebied zouden kunnen gaan bekijken, kwamen we al snel met iets van het huren van fietsen, aan de overkant van ons hotel zat zo'n verhuurshop, en daar stonden ook E-Bikes, en omdat het nogal erg warm was vandaag, hadden we beide maar zoiets van laten we maar deze dingen gaan huren,hier gaat mijn beeld trouwens over Birma, want tegen de tijd dat je al E-Bikes kunt huren hier, dan wordt het toch al redelijk modern hier, had meer verwacht dat we 2 fietsen konden huren hier met 2 houten wielen , en wat dus 1 grote roestbonk zou zijn, maar niet dus. Het rijden op zo'n E bike is wel grappig trouwens wat je hoef dus alleen maar gas te geven, dus moe worden zullen we niet worden vandaag, althans niet van het fietsen.

De omgeving in Bagan is maar in 1 woord te beschrijven,PRACHTIG, en zo cruisen op je E Bike door dit landschap geeft een bepaalde dimensie bij je alsof je een stukje maanlandschap rond rijdt.

We hebben uiteraard niet alle temples bezocht, maar zijn in ieder geval wel in de Shwezigon pagode, de Sula-Mani Pagode, de Dhamma-yongyi Pagode, de Ananda pagode (die trouwens het mooieste van allemaal is), de Dhamma yazika pagode, en de Hti-lo-min-lo pagode, en dan nog een paar onbekende pagodes, dus we hebben aardig wat pagodes bezocht vandaag, verder zijn we ook nog in het dorpje Oud Bagan geweest, om de vestigingsmuur eb de pagode die in het dorp staat te bezoeken. In dit dorpje wonen trouwens geen mensen meer, want omdat het een cultureel erfgoed is zijn alle bewoners door de regering van Myanmar verplicht (onder druk dus) om ergens anders naar toe te verhuizen, naar het dorpje Nieuw Bagan.

Waar we echter geen rekening mee hadden gehouden vandaag, en dat had de verhuurder ons vanochtend ook niet verteld, is dat de batterijen van de E bikes maar een actieradius hebben van 30 km, en aangezien wij uiteraard weer natuurlijk op plekken komen die van de meest gangbare wegen afwijken kwamen we op een gegeven moment in problemen met de batterijen en waren de E bikes leeg, en fietsen met zo'n ding, is gewoon niet te doen, en we zaten best nog wel een stuk van ons hotel af, gelukkig kwamen we onderweg een alleraardigste Birmees op een scooter tegen, met zijn vrouw achterop, die ik met handen en voeten kon duidelijk maken, of hij een telefoon had, en of hij even kon bellen naar het verhuurbedrijf gelukkig begreep hij ons, en het koste me een sigaretje om de deal te kunnen sluiten.

Een mannetje van het verhuurbedrijf kwam ongeveer een half uurtje later op zijn scooter en heeft de batterijen vervangen van de E Bikes zodat we weer verder konden, en hebben we nog een beetje verder gecruised door het landschap en zijn toen terug gegaan naar het hotel

Al met al een fijne en leuke dag vandaag met een zeer indrukwekkend decor.

Toen we vanochtend wakker werden en ons ontbijtje gedaan hadden, hadden we beide zoiets van wat gaan we vandaag eigenlijk doen, omdat we gisteren natuurlijk al redelijk veel hadden gezien, en eigenlijk wilde we nog naar Mount Popa, maar dat ligt hier 50 km vanaf, en met een E bike redden we dat niet. Terwijl ik vanochtend een sigaretje buiten stond te roken in de lobby, kwam er een lokaal mannetje naar me toe, om te vragen wat we gingen doen vandaag, en dat hij een auto had om ons ergens naar toe te brengen, voor niets gaat ook de zon op, dus na wat onderhandeld te hebben over de prijs voor een gehele dag, hebben we afgesproken dat hij ons naar Mount Popa zou brengen en onderweg een paar keer zou stoppen in bepaalde dorpjes.

Mount Popa zie je van een verre afstand al liggen, en hoe dichter bij je komt, hoe mooier,indrukwekkender en hoger het wordt, het klooster is boven op een gedoofde vulkaan gebouwd, en heeft een top op 1518 meter hoog. Om boven te komen moesten we enorm veel (hoge) trappetjes beklimmen, maar het uitzicht is het dan ook weer meer dan waard, als je totaal bezweet en afgebrand boven komt. Vanmiddag nog even lekker gelunched in zo'n lokaal tentje in het dorpje beneden aan de berg, en weer terug gereden naar ons hotteletje. Met de chauffeur afgesproken dat we ook nog de zonsondergang willen zien, en of hij een goed plekje wist waar we dit konden zien, en gelukkig wist een goede temple waar we op mochten klimmen, daar je ze dus niet allemaal op mag komen.

De zonsondergang was uiteraard weer prachtig om te zien, en met het landschap van Bagan als decor, geeft een prachtig beeld, erg mooi om te zien. Morgenvroeg op tijd ons bedje uit, omdat we de vlucht naar Thandwe hebben om naar Ngapali beach te kunnen komen.

Vanochtend het vliegtuig naar Thandwe genomen om in Ngapali beach te geraken.Vandaag was het dus weer een beetje een reisdag, en het begon al goed dat het vliegtuig al 1 uur vertraging had, op het vliegveld van Bagan stond nergens iets genoteerd hoe het zat met de vertrektijden of welke gate je moest gebruiken(er waren er maar 2). Iedereen die een ticket had kreeg een stickertje op zijn sirt geplakt zodat men kon zien met welke maatschappij je zou gaan vliegen, en wij zouden met Air Bagan gaan. Op een gegeven moment kwam er zo'n kereltje naar ons toe, die onze ticket wilde zien, en ons druk gebaarde dat we naar de gate toe moesten (gate 1).Na een tijdje daar gewacht te hebben werden we naar een vliegtuig geleid van Asian Wings, dus wij dachten dat zal wel te maken hebben met de vertraging van het andere vliegtuig, dus we zijn ook maar ingestapt. Echter alles werd in het Birmees gedaan, dus wij konden er geen spaghetti van maken, maar we hadden zoiets het zal allemaal wel goed zijn.

Nadat het vliegtuig was opgestegen en een uur later weer ergens ging landen, dachten we dat we in Thandwe waren, echter bleken we op het vliegveld van HeHo te zijn, wat in het oosten van Birma ligt, en Ngapali Beach ligt in het westen. Dus in de aankomsthal heb ik maar weer mijn tickets laten zien, en werden we door iemand weer begeleid naar een juist vliegtuig, en je raad het al, het was hetzelfde vliegtuig waar we al inzaten, en had men volgens mij maar bsloten om eerst naar Heho te gaan en dan pas door te gaan naar Heho, althans dat vermoeden we maar. De vlucht vanuit Heho naar Thandwe duurde 1,5 uur, en we zaten met 6 man in een vliegtuig waar ongeveer 100 man in kunnen.

Wonder boven wonder toen we in Thandwe waren aangekomen en naar buiten gingen, lagen onze rugzakken ook nog eens netjes op een karretje te wachten op ons, dus dat geluk hadden we ook nog eens.

Ons bungalowtje ligt heerlijk aan een prachtig strand met een enorm mooi uitzicht over de complete omgeving. Na onze rugzakken binnen te hebben gelegd, hebben we eerst even een flinke strandwandeling gemaakt, en hebben we heerlijk genoten van wederom een zonsondergang

Nou het is geen straf hier om even lekker bij te komen van de reis van de afgelopen weken.

Zoals verwacht, vandaag niet zo heel erg veel gedaan, dan alleen maar lekker opgestaan, met het geluid van de zee op de achtergrond, een ontbijtje gedaan, met het uitzicht op de zee. Op een strandbedje de hele dag liggen lamballen met het uitzicht op de zee, en uiteraard gezwommen, in de zee.

Het zal de aankomende dagen denk ik niet veel anders worden.

Vandaag wederom niet veel gedaan, en alleen maar op het strand gelegen. 1 ding, die verse ananas en die verse kokosnoot smaken heerlijk hier, in deze omgeving.

Vanochtend het vliegtuig van Thandwe naar Yangon gepakt, wat ongeveer 1 uurtje vliegen is. In Yangon hebben we even 4 uurtjes moeten overbruggen, maar daar zijn we goed doorheen gekomen door wat winkeltjes en marktjes te bezoeken in Yangon. Vanuit Yangon hebben we het vliegtuig naar Kuala Lumpur genomen wat ongeveer 2,5 uur vliegen is geweest. In Kuala Lumpur hebben we drie uurtjes moeten overbruggen, maar gelukkig hebben ze daar starbucks, dus daar hebben we dan ook lekker van genoten, heerlijk een caramel macchiato. We zijn nu thuis na een lange vlucht vanuit Kuala Lumpur na 13 uur in het vliegtuig te hebben gezeten.

Het grote avonturen boek van Oom Tom en tante Sidonia is weer gesloten voor een jaar, en de reis door Birma was weer een hele ervaring, die we beide erg leuk vonden, en het was dan ook meer low level dan al onze andere reizen in Zuid-Oost Azi. Birma is echt nog een derde wereld land, waar vrij reizen niet altijd van een leie dankje gaat, niet dat we er erg veel last van hebben gehad, maar het viel ons wel op. De mensen in Birma zijn erg gastvrij, maar je merkt toch wel dat voor niets de zon op gaat, en ze nodigen je erg graag uit voor een kopje thee en ze willen er echt niets voor hebben, maar ze zijn toch wel teleurgesteld als je niets geeft. Birma is een mooi land met al zijn pagodes en stoepa's, en dat maakt het plaatje ook erg compleet, echter is het aan de andere kant ook een vies land, en doet me veel denken aan India. We zijn blij dat we het in ieder geval hebben kunnen doen, en zijn beide moe en voldaan van de reis.

Tot volgend jaar als het avonturen boek weer open gaat met hopelijk weer een leuke bestemming, echter welke dat wordt weten we nu nog niet.